ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ 

Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΔΙΝΗ

Ἀυτάρ ἐγώ παλίνορσος ἐλεύσομαι ἐς πόρον ὕμνων,

τόν πρότερον κατέλεξα, λόγου λόγον ἐξοχετεύων,

κεῖνον· ἔπει Νεῖκος μέν ἐνέρτατον ἵκετο βένθος

δίνης, ἐν δέ μέσῃ Φιλότης στροφάλιγγι γένηται,

ἐν τῇ δή τάδε πάντα συνέρχεται ἕν μόνον εἶναι

οὐκ ἄφαρ, ἀλλά θελημά συνιστάμεν’ ἄλλοθεν ἄλλα.

                                                                                                                (Β 35, 1)

Αλλ'  όμως, εγώ ως έμμονος ελεύθερα θα έλθω  προς το πέρασμα των ύμνων, 

τον προηγούμενο κατέγραψα κι ανάλυσα στο λόγο διοχετεύοντας εξαίσιο λόγο, 

εκείνον, να* αφού το Νείκος αφενός στ' ενδότατο έφθασε το βύθος 

της δίνης, και στο μέσον η Φιλότις ως συστρεφόμενη φάλαγγα / ίλιγγος να γεννιέται,

εντός της λοιπόν όλα αυτά συνουσιάζονται ώστ' ένα μόνο να 'ναι 

όχι ευθύς αμέσως, αλλά με ηθελημένη σύσταση κι άλλα απ' αλλού. 

(μεταγραφική απόπειρα από την σύνταξη του Αιθέριου)